Er woonde op de aarde
een vrouw van honderd jaar
die veel te veel bewaarde
ik weet alleen niet waar.
Wat iemand had vergeten,
wat iemand niet meer zag,
wat bijna was versleten,
wat in een laatje lag.
Wat in antieke kasten
en diepe putten bleef,
wat nergens meer in paste,
wat schonkig was en scheef.
En niet als in de dromen
en elke dag te moe,
ze heeft het meegenomen,
ik weet niet waar naartoe.
Ozo Heppiejer - Joke Van Leeuwen
Net als het oude vrouwtje zochten we voorwerpen in de kleinste hoekjes, op vergeten plekjes, ...
Kijk eens wat we allemaal verzamelden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten